- Wszystko, co mam, wymodliłem. Dzieci, pracę, rodzinę. Potrafimy dziękować za drobiazgi, ale nie umiemy podziękować za to, co dla nas jest najważniejsze - za życie, wiarę, miłość - mówił w Rzeczycy Cezary Pazura.

W czwartek 23 marca w hali sportowej rzeczyckiej szkoły zgromadzili się miejscowi gimnazjaliści, a także uczniowie z Białej Rawskiej i Inowłodza na spotkaniu z C. Pazurą. Organizatorem spotkania była Fundacja "Centrum ks. Jędrzeja Kitowicza". To kolejne przedsięwzięcie fundacji w ramach cyklu: "Sławni czytają »Opis obyczajów za panowania Augusta III« autorstwa ks. Jędrzeja Kitowicza".

Znany aktor nie tylko ciekawie przeczytał dwa opisy "O kwietnej niedzieli" (w czasach saskich tak nazywano Niedzielę Palmową) i "Rezurekcję", ale także wytłumaczył młodym słuchaczom treść fragmentów i odpowiedział na ich pytania dotyczące jego pracy, pasji i wiary.

Uczniowie z Rzeczycy i Inowłodza uczestniczyli w spotkaniu z Wojciechem Malajkatem, który przybliżył im teksty ks. Jędrzeja Kitowicza.

W. Malajkat, aktor, reżyser, rektor Akademii Teatralnej im. ks. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, przyjechał do Rzeczycy na zaproszenie Fundacji "Centrum ks. Jędrzeja Kitowicza". Instytucja, która ma m.in. upowszechniać wiedzę o życiu i twórczości literackiej dziejopisarza - proboszcza rzeczyckiego w latach 1781-1804, a także podtrzymywać tradycje narodowe, prowadzić działalność naukową, edukacyjną, oświatową i wychowawczą, swoją działalność rozpoczęła 6 lipca br.

Wojciech Malajkat czytał w Rzeczycy teksty ks. Jędrzeja Kitowicza

Spotkanie odbyło się w sali sportowej rzeczyckiego gimnazjum. W miejscu tym już po raz drugi przemówił ks. Jędrzej Kitowicz. Pierwszy raz miało to miejsce w 210. rocznicę jego śmierci. Wówczas spektakl "Opis obyczajów III" w reżyserii Mikołaja Grabowskiego obejrzało około 600 osób. Tym razem jego teksty przybliżył młodzieży W. Malajkat. Podczas spotkania aktor przeczytał m.in. fragmenty o wychowaniu.

Przygotowanie do małżeństwa (nauki przedmałżeńskie) w parafii Rzeczyca.

Kurs przedmałżeński prowadzony w naszej parafii czyli wymagane przed ślubem kościelnym nauki przedślubne dla narzeczonych, ma postać weekendowego spotkania w soboty od godz. 18-20. Nauki skierowane są szczególnie do osób, którym z powodu pracy lub innych obowiązków trudno jest systematycznie uczęszczać na innego rodzaju kursy.

Początek spotkań sobota 12 listopada. Zakończenie 10 grudnia 2016.
Zajęcia prowadzone są przez psychologa rodzinnego i kapłana. Jest to przede wszystkim okazja do refleksji nad powołaniem do życia małżeńskiego i rodzinnego oraz przypomnienie podstawowych prawd naszej wiary. Chętni mogą również skorzystać z indywidualnej rozmowy na temat rozeznawania powołania i konkretnych problemów życia małżeńskiego i duchowego.

Kurs przedmałżeński to jeden z obowiązkowych elementów przygotowania do małżeństwa dla narzeczonych, chcących zawrzeć sakramentalny związek. Wierzymy, że katechezy przedślubne nie muszą jednak być przykrą uciążliwością, ale okazją do lepszego poznania siebie nawzajem i pogłębienia swojej wiary. Tematyka spotkań obejmuje zarówno zagadnienia teologiczne, jak i psychologiczne, czy medyczne, ale przede wszystkim jest próbą podzielenia się doświadczeniem budowania związku małżeńskiego i rodziny oraz nieustannego rozwijania się w wierze.

Prosimy o zgłoszenia osobiście, lub na adres:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Ponad 14 km drogi udekorowanej wstążkami, flagi, orkiestra, chór parafialny, panie ubrane w regionalne stroje, poczty sztandarowe, Straż Pożarna... i tłumy wiernych czekających na przyjazd Maryi. Tak wyglądała parafia św. Katarzyny w Rzeczycy, do której Matka Boża przybyła 1 października.

Ostatnie Misje św. w tej parafii były 34 lata temu. Nic więc dziwnego, że przed tak wielką uroczystością proboszcz ks. Henryk Linarcik zadbał o właściwe przygotowanie wiernych na spotkanie z Matką. Misje, które trwały 7 dni, poprowadzili księża marianie - ks. Jarosław Hybza i ks. Wojciech Sokołowski - „uczniowie” św. Stanisława Papczyńskiego, który w XVII w. był kapelanem na dworze Jakuba Karskiego w Luboczy, miejscowości położonej obok Rzeczycy.

- To nie sztuka wybudować nowy kościół. Nie sztuka go wyremontować. Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę, by był pełen Boga - wyznał, parafrazując znaną piosenkę Alicji Majewskiej, ks. Henryk Linarcik podczas koncertu pieśni sakralnych, zorganizowanego z okazji 125. rocznicy konsekracji świątyni w Rzeczycy.

Trwający rok to dla parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej czas niezwykłych wydarzeń i rocznic. Poza nadzwyczajnym Rokiem Miłosierdzia i1050. rocznicą chrztu Polski, radośnie świętowano tu także kanonizację o. Stanisława Papczyńskiego oraz 125. rocznicę konsekracji kościoła.

Kanonizację wierni ze swoim proboszczem przeżywali w Rzymie. Jubileusz chrztu i konsekracji kościoła świętowano przez dwa tygodnie. Najpierw 11 czerwca Mszę św. dziękczynną odprawił w parafii bp Andrzej F. Dziuba. W Eucharystii razem z biskupem i proboszczem stół Pański otoczyli kapłani pracujący niegdyś w parafii, księża pochodzący z niej, a także obecni sąsiedzi, na czele z ks. dziekanem Janem Widerą.

Podczas liturgii historię kościoła przybliżył zebranym ks. Linarcik. Konsekracji świątyni 11 czerwca 1891 r. dokonał abp Wincenty Chościak-Popiel, metropolita warszawski. O budowie większego, murowanego kościoła zdecydowano po powstaniu styczniowym. Proboszcz Felicjan Pluciński zgromadził wówczas część materiałów, ale do budowy nie doszło. Dopiero kolejny proboszcz Mieczysław Skarżyński zamiar ten w rok zrealizował. Mając 25 tys. rubli własnych, otrzymawszy 75 tys. rubli od ks. Felicjana Trochimowicza, proboszcza z Inowłodza, tysiąc rubli od ziemianina Jaśkowskiego z Chociwia, drewno od dziedzica Rzeczycy Janusza Szweycera, pozostałe pieniądze z podatków nałożonych na ziemian i włościan okolicznych wsi, przystąpił do budowy kościoła. Projekt wykonał architekt Kornel Szretter już w 1888 r., realizował go mistrz budowlany Bernard Kolbuszowski z Tomaszowa, z Ignacym Sicińskim. W 1890 r. rozpoczęto wznoszenie świątyni, obudowując istniejący drewniany kościół. Murowaną świątynię z dwiema wieżami i sygnaturką pokryto blachą. Obiekt wzniesiono w stylistyce historyzmu, o cechach neorenesansu z elementami neobaroku. Okna żelazne sprawili dwaj bracia kapłani Małachowscy, którzy w tej parafii się urodzili. Ojciec kolatorki Piotr Suski, dziedzic dóbr Giżyce, ofiarował tysiąc rubli na wielki ołtarz. Historia parafii sięga jednak zdecydowanie dalej, bo aż do XIV wieku.