Przygotowanie do małżeństwa (nauki przedmałżeńskie) w parafii Rzeczyca.

Kurs przedmałżeński prowadzony w naszej parafii czyli wymagane przed ślubem kościelnym nauki przedślubne dla narzeczonych, ma postać weekendowego spotkania w soboty od godz. 18-20. Nauki skierowane są szczególnie do osób, którym z powodu pracy lub innych obowiązków trudno jest systematycznie uczęszczać na innego rodzaju kursy.

Początek spotkań sobota 12 listopada. Zakończenie 10 grudnia 2016.
Zajęcia prowadzone są przez psychologa rodzinnego i kapłana. Jest to przede wszystkim okazja do refleksji nad powołaniem do życia małżeńskiego i rodzinnego oraz przypomnienie podstawowych prawd naszej wiary. Chętni mogą również skorzystać z indywidualnej rozmowy na temat rozeznawania powołania i konkretnych problemów życia małżeńskiego i duchowego.

Kurs przedmałżeński to jeden z obowiązkowych elementów przygotowania do małżeństwa dla narzeczonych, chcących zawrzeć sakramentalny związek. Wierzymy, że katechezy przedślubne nie muszą jednak być przykrą uciążliwością, ale okazją do lepszego poznania siebie nawzajem i pogłębienia swojej wiary. Tematyka spotkań obejmuje zarówno zagadnienia teologiczne, jak i psychologiczne, czy medyczne, ale przede wszystkim jest próbą podzielenia się doświadczeniem budowania związku małżeńskiego i rodziny oraz nieustannego rozwijania się w wierze.

Prosimy o zgłoszenia osobiście, lub na adres:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Ponad 14 km drogi udekorowanej wstążkami, flagi, orkiestra, chór parafialny, panie ubrane w regionalne stroje, poczty sztandarowe, Straż Pożarna... i tłumy wiernych czekających na przyjazd Maryi. Tak wyglądała parafia św. Katarzyny w Rzeczycy, do której Matka Boża przybyła 1 października.

Ostatnie Misje św. w tej parafii były 34 lata temu. Nic więc dziwnego, że przed tak wielką uroczystością proboszcz ks. Henryk Linarcik zadbał o właściwe przygotowanie wiernych na spotkanie z Matką. Misje, które trwały 7 dni, poprowadzili księża marianie - ks. Jarosław Hybza i ks. Wojciech Sokołowski - „uczniowie” św. Stanisława Papczyńskiego, który w XVII w. był kapelanem na dworze Jakuba Karskiego w Luboczy, miejscowości położonej obok Rzeczycy.

- To nie sztuka wybudować nowy kościół. Nie sztuka go wyremontować. Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę, by był pełen Boga - wyznał, parafrazując znaną piosenkę Alicji Majewskiej, ks. Henryk Linarcik podczas koncertu pieśni sakralnych, zorganizowanego z okazji 125. rocznicy konsekracji świątyni w Rzeczycy.

Trwający rok to dla parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej czas niezwykłych wydarzeń i rocznic. Poza nadzwyczajnym Rokiem Miłosierdzia i1050. rocznicą chrztu Polski, radośnie świętowano tu także kanonizację o. Stanisława Papczyńskiego oraz 125. rocznicę konsekracji kościoła.

Kanonizację wierni ze swoim proboszczem przeżywali w Rzymie. Jubileusz chrztu i konsekracji kościoła świętowano przez dwa tygodnie. Najpierw 11 czerwca Mszę św. dziękczynną odprawił w parafii bp Andrzej F. Dziuba. W Eucharystii razem z biskupem i proboszczem stół Pański otoczyli kapłani pracujący niegdyś w parafii, księża pochodzący z niej, a także obecni sąsiedzi, na czele z ks. dziekanem Janem Widerą.

Podczas liturgii historię kościoła przybliżył zebranym ks. Linarcik. Konsekracji świątyni 11 czerwca 1891 r. dokonał abp Wincenty Chościak-Popiel, metropolita warszawski. O budowie większego, murowanego kościoła zdecydowano po powstaniu styczniowym. Proboszcz Felicjan Pluciński zgromadził wówczas część materiałów, ale do budowy nie doszło. Dopiero kolejny proboszcz Mieczysław Skarżyński zamiar ten w rok zrealizował. Mając 25 tys. rubli własnych, otrzymawszy 75 tys. rubli od ks. Felicjana Trochimowicza, proboszcza z Inowłodza, tysiąc rubli od ziemianina Jaśkowskiego z Chociwia, drewno od dziedzica Rzeczycy Janusza Szweycera, pozostałe pieniądze z podatków nałożonych na ziemian i włościan okolicznych wsi, przystąpił do budowy kościoła. Projekt wykonał architekt Kornel Szretter już w 1888 r., realizował go mistrz budowlany Bernard Kolbuszowski z Tomaszowa, z Ignacym Sicińskim. W 1890 r. rozpoczęto wznoszenie świątyni, obudowując istniejący drewniany kościół. Murowaną świątynię z dwiema wieżami i sygnaturką pokryto blachą. Obiekt wzniesiono w stylistyce historyzmu, o cechach neorenesansu z elementami neobaroku. Okna żelazne sprawili dwaj bracia kapłani Małachowscy, którzy w tej parafii się urodzili. Ojciec kolatorki Piotr Suski, dziedzic dóbr Giżyce, ofiarował tysiąc rubli na wielki ołtarz. Historia parafii sięga jednak zdecydowanie dalej, bo aż do XIV wieku.

Niech będzie Bóg błogosławiony za to, że możemy dziś obchodzić jubileusz 125 -lecie konsekracji naszego kościoła, której w dniu 11 czerwca 1891 roku dokonał abp Wincenty Chościak-Popiel, metropolita warszawski. O budowie nowego, większego i murowanego kościoła zdecydowano po powstaniu styczniowym. Proboszcz Felicjan Pluciński zgromadził wówczas część materiałów, ale do budowy nie doszło. Dopiero kolejny proboszcz Mieczysław Skarżyński rezydujący w Rzeczycy od 1887 r. zamiar ten zrealizował.

Mając 25 tys. rubli własnych, otrzymawszy 75 tys. rubli od ks. Felicjana Trochimowicza proboszcza z Inowłodza, tysiąc rubli od ziemianina Jaśkowskiego z Chociwia, drewno od dziedzica Rzeczycy Janusza Szweycera, pozostałe fundusze z podatków nałożonych na ziemian i włościan okolicznych wsi, przystąpił do budowy kościoła. Projekt nowego kościoła wykonał architekt Kornel Szretter już w 1888 r., realizował go mistrz budowlany Bernard Kolbuszowski z Tomaszowa, z Ignacym Sicińskim. W 1890 r. rozpoczęto wznoszenie świątyni , obudowując istniejący drewniany kościół. Murowany kościół z dwiema wieżami i sygnaturką pokryto blachą. Obiekt wzniesiono w stylistyce historyzmu, o cechach neorenesansu z elementami neobaroku. Okna żelazne sprawili dwaj bracia kapłani Małachowscy, którzy w tej parafii się urodzili. Ojciec kolatorki Piotr Suski, dziedzic dóbr Giżyce ofiarował tysiąc rubli na wielki ołtarz. Historia parafii sięga jednak zdecydowanie dalej, bo aż do XIV wieku. Kilka wieków istnienia parafii i okrągły jubileusz kościoła skłaniają do podsumowań i refleksji. Patrząc na piękną świątynię, którą nasi poprzednicy, co warto podkreślić wznieśli w rok, wracamy do źródła, którym była wiara naszych ojców. To ona była impulsem do uczynienia z tego miejsca domu Bogu poświęconego.

W niedzielę 5 czerwca w Rzymie w poczet świętych został wpisany założyciel Zgromadzenia Księży Marianów o. Stanisław Papczyński.

Kanonizacji podczas Eucharystii dokonał papież Franciszek. Razem z o. Papczyńskim świętą została ogłoszona s. Maria Elisabetta Hesselblad.

W uroczystościach uczestniczyli przedstawiciele władz państwowych na czele z prezydentem RP Andrzejem Dudą, polscy kardynałowie, arcybiskupi i biskupi, rzesza księży marianów na czele z ich generałem i tłumy wiernych. Swoich reprezentantów miały m.in. parafie z Rzeczycy, Puszczy Mariańskiej, Skierniewic i Żdżar.

- Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że mogliśmy uczestniczyć tu, na pl. św. Piotra w Rzymie, w uroczystościach kanonizacyjnych. Trudno słowami wyrazić radość i wzruszenie, jakie było naszym udziałem. Będąc wśród rzeszy wiernych z całego świata, doświadczaliśmy powszechności Kościoła i powszechności powołania do świętości - mówi pani Agnieszka z Bartoszówki.

- Na ten dzień czekałem całe życie. Zanim o. Stanisław był beatyfikowany, uważałem go za świętego. Od lat studiuję jego pisma. Zachwyca mnie jego duchowość. Dzisiejszy dzień to ukoronowanie i spełnienie moich marzeń - przyznał Paweł Sokołowski.

Radości z kanonizacji o. Stanisława nie krył także ks. Henryk Linarcik, który w Rzeczycy ożywił jego kult i sprowadził relikwie. - Nie ukrywam, że o. Stanisław jest mi bardzo bliską osobą. Jego nauka nie straciła nic na aktualności. Dzięki niemu moje kapłaństwo jest bardziej dojrzałe - mówi kapłan.

Warto wspomnieć, że zanim do parafii nie przybył obecny proboszcz, mało kto z wiernych wiedział, że jedna z wiosek (Lubocz) należących do parafii na trwałe wpisana jest w historię zakonu marianów i Kościoła w Polsce. To właśnie tam w XVII wieku na dworze Jakuba Karskiego kapelanem był o. Stanisław Papczyński, świątobliwy założyciel pierwszego rodzimego zakonu męskiego, wybitny pisarz religijny.