2023 IX-XII dawna organistówka,
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego oraz logotypu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Rzeczyca, powstające muzeum ks. Jędrzeja Kitowicza - prace budowlano-wykończeniowe przy organistówce - etap II

  • koszt zadania 188.583,19 zł
  • dofinansowanie z MKiDN 150.000,00 zł

23.08.2023 r.


 

2021, Rzeczyca, dawna organistówka:

prace budowlane cokołu, wykończenie elewacji, podest wejściowy
- etap VI – dofinansowano ze środków budżetu państwa w kwocie

  • 85 000,00 zł w ramach programu „Ochrona zabytków”
  • oraz ze środków powiatu tomaszowskiego w kwocie 14 000,00

Zadanie polega na wykonaniu prac przy cokole na froncie,
odtworzeniu otworu wejściowego, wykończeniu i wzmocnieniu wejścia.

Obsługę dotacji zapewnia:
ORDO sp. z o.o.





Rzeczyca, powstające muzeum ks. Jędrzeja Kitowicza – prace budowlano -wykończeniowe przy organistówce:

  • wykonanie ścianek działowych wraz z izolacjami cieplnymi, przeciwwilgociowymi i przeciwdźwiękowymi,
  • montaż instalacji ogrzewania i chłodzenia,
  • montaż instalacji wentylacji.

Dofinansowano w kwocie 190.000,00 zł. (słownie sto dziewięćdziesiąt tysięcy zł.) ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

Umowa z dnia 21.07.2022 r.


Witaj, Matko Pana,
Dziewico Maryjo, Królowo Różańca, Madonno Rzeczycka!
Błogosławiona Jesteś między niewiastami!
Ty jesteś obrazem Kościoła napełnionego blaskiem paschalnego światła.
Ty jesteś dumą naszego ludu i znakiem zwycięstwa nad złem.
Obietnico miłosiernej miłości Ojca,
Nauczycielko głoszenia Dobrej Nowiny,
Znaku płonącego ognia Ducha Świętego!
które Ojciec objawia maluczkim.
Okaż nam siłę Twej matczynej opieki.
Niech Twoje Niepokalane Serce,
będzie ucieczką grzeszników
i drogą, która prowadzi do Boga.
O, Madonno Rzeczycka
Zjednoczeni z braćmi i siostrami w wierze, nadziei i miłości,
Tobie się oddajemy.
Zjednoczeni z braćmi i siostrami, przez Ciebie, Bogu się poświęcamy.
Zanurzeni w blasku światła, które z Twoich rąk wypływa,
oddajemy cześć Bogu na wieki wieków.
Amen.


"Zagospodarowanie terenu wokół Kościoła
p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rzeczycy"
dofinansowano ze środków WFOŚiGW w Łodzi

Wyszukaj

Licznik odwiedzin

1.png1.png6.png5.png8.png8.png0.png
Dzisiaj303
Wczoraj506
Ostatni tydzień809
Ostatni miesiąc5838
Wszystkie1165880

15
odwiedzających na stronie

wtorek, 10, grudzień 2024 20:58

Śp. Maria Zaleska

z domu Zdziarska (ur. 3 lipca 1898 w Grotowicach, parafia Rzeczyca, zm. 13 lipca 1987 w Warszawie) – sanitariuszka i lekarka, kapitan Wojska Polskiego, instruktorka harcerska.

Życiorys
Była córką Kazimierza Zdziarskiego (ziemianina i inżyniera, właściciela majątku Grotowice i Łęgonice) i Kamilli z Arkuszewskich. W 1914 ukończyła prywatne gimnazjum w Klarysewie. Brała udział w działalności konspiracyjnej wśród młodzieży warszawskiej. Od 1913 prowadziła żeńską drużynę skautową, później była członkiem Komendy Okręgu i Komendy Naczelnej Skautingu Polskiego. Od 1917 członkini Komendy Naczelnej ZHP.
W 1916 podjęła studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskiem, jednocześnie działała w Polskiej Organizacji Wojskowej. Brała czynny udział w przejęciu od Niemców Szpitala Ujazdowskiego w listopadzie 1918, następnie wyjechała na front jako sanitariuszka. Służyła w 4 pułku piechoty Legionów, od września 1919 jako lekarz III baonu 4 pp, a w kwietniu 1920 lekarz 605 szpitala polowego. Wykazała się bohaterstwem w czasie walk o Hrubieszów w sierpniu 1920. Dostała się do niewoli radzieckiej, z której zbiegła. Przed dotarciem do macierzystego pułku została jeszcze zatrzymana przez Rosjan z podejrzeniem szpiegostwa, ale uzyskała zwolnienie. Postawę jej uhonorowano Orderem Virtuti Militari V klasy oraz promocją na stopień oficerski (podporucznik). Pracowała jako lekarz wojskowy także w czasie III powstania śląskiego (1921).
W 1923 ukończyła przerwane działaniami wojennymi studia, uzyskując tytuł doktora medycyny. Pracowała m.in. w sanatorium dziecięcym w Busku, a w 1925 wyjechała na kilkanaście lat do Paryża (gdzie jej mąż Zygmunt Lubicz-Zaleski wykładał literaturę na Sorbonie). Ponownie była lekarzem wojskowym w okresie kampanii wrześniowej, a potem w Armii Krajowej. W kwietniu 1944 aresztowana przez Gestapo, więziona na Pawiaku, potem w obozach koncentracyjnych. Po wyzwoleniu pozostała na emigracji. 1 stycznia 1961 generał Władysław Anders promował ją do stopnia kapitana.

Na emigracji pełniła m.in. funkcję przewodniczącej ZHP we Francji. Była również członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Zmarła w Warszawie i została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Oprócz Orderu Virtuti Militari została także wyróżniona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Opublikowała W okopach. Pamiętnik kobiety-lekarza batalionu (1934), Płomienne czasy. Dzieje rodziny polskiej w czasie II wojny światowej (1985).

Jej dziećmi są Andrzej Zaleski, Kazimierz Piotr (C. Pierre) Zaleski , Roman (Romain) Zaleski oraz Monika (Monique) Zaleska

Odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • Krzyż Walecznych (od 1941)
  • Krzyż Niepodległości Srebrny
  • Krzyż Zasługi z Mieczami
Parafia p.w. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rzeczycy © 2024.  Wszystkie prawa zastrzeżone.