Liturgia z Gościem Niedzielnym

1. ​Odłóż szatę smutku!
   „Gdy Pan odmienił los Syjonu, wydawało się nam, że śnimy” – wołał zachwycony psalmista. Ileż razy przekonaliśmy się o prawdziwości tych słów! Bóg wyprowadzał nas z ciemnej doliny i zapalał światło w otaczającym nas gęstym mroku. Odłóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane ci na zawsze przez Pana (Ba 5,1). Szata chwały dana nam jest na zawsze!
2. Zrzuć z tronu władców
   Łukasz osadza wystąpienie Jana Chrzciciela w kontekście historycznym.
3. Bóg jeszcze ze mną nie skończył
   Do najpiękniejszych moich doświadczeń duszpasterskich należy przygotowanie młodych ludzi do sakramentu bierzmowania w jednej z warszawskich parafii.
4. Oczekiwanie i działanie
   Adwent jest oczekiwaniem nie tylko na święta, ale również oczekiwaniem na paruzję, czyli powtórne przyjście Chrystusa.
5. Walczcie o uświęcenie
   Tesalonika jest wielkim portowym miastem macedońskim. Żyjący tam uczniowie Chrystusa są szczególnie umiłowani przez piszącego do nich apostoła.
6. Nowe imię Adwentu
   Oto nadchodzą dni – słyszymy w słowach rozpoczynających pierwsze czytanie w niedzielę, która wprowadza nas w Adwent, czas liturgicznego oczekiwania, a jeszcze bardziej w nasze przygotowanie do przeżyć uroczystości Bożego Narodzenia.
7. Podnieś głowę!
   Doświadczymy tego samego. Tyle że zatrważające wiadomości, newsy dla świata, będą źródłem porażającego lęku („ludzie mdleć będą ze strachu”), a dla chrześcijan okazją do tego, by oddać Bogu chwałę. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. (Łk 21,28)
8. Piłat czy Chrystus?
   Jak rozumieć królewską władzę Jezusa nad światem, nad Kościołem, nad nami?
9. Niech poleją się łzy
   Tyś najpiękniejszy z synów ludzkich, wdzięk rozlał się na Twoich wargach – mówi Psalm 45.
10. Na obłokach
    Zakonnik podszedł do okna. Zauważył czyste, bezchmurne niebo i westchnął: „Aha, Panie Jezu, to jeszcze nie dziś…”. Prorok Daniel w proroczym widzeniu ujrzał Syna Człowieczego przybywającego „na obłokach nieba”, a Jan w Apokalipsie zapowiadał: Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. (Ap 1,7)