Liturgia z Gościem Niedzielnym

1. Poznasz, że Jestem!
   Jak nisko może upaść człowiek? Tak nisko, że sam już się nie podniesie.
2. Świeckim okiem
   „JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki”. Wj 3,13-15
3. Gdy Mojżesz stawał się naszym ojcem
   Święty Paweł, pisząc swój list do wspólnoty w Koryncie, doskonale wiedział, że jego odbiorcami są chrześcijanie, którzy w większości wywodzili się z pogaństwa.
4. Figa z makiem
   Jak to dobrze, że Bóg w nas wierzy nawet wówczas, gdy my przestajemy wierzyć Jemu. Zaufał nam, choć było to niezwykle ryzykowne posunięcie. Oddał się w nasze ręce, narażając się na to, że zostanie przez nas odrzucony. Jak to dobrze, że ma do nas cierpliwość i nawet nie znajdując owoców, prosi: „Jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc” (Łk 13, 9).
5. Odrobina zdrowego strachu
   Stary Testament zbyt naiwnie ujmował związek między czyjąś tragedią a jego życiem.
6. Światło z góry
   Jezus odsłaniał stopniowo tajemnicę swojej Osoby. Wybranym trzem uczniom ukazał na moment przebłysk swojej boskości.
7. Boże przyciąganie
   Abraham od miesięcy był w podróży, dopiero toczył ciężkie walki z królami Kanaanu.
8. Świeckim okiem
   „Oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana”. Ps 27 (26)
9. Na śmierć i życie
   Hebrajskie słowo oznaczające „przymierze” (berith) można przetłumaczyć jako „naciąć, aż popłynie krew”. Przymierze krwi było nieodwołalne. Nie można go było zerwać. Gdy Abram poprzecinał zwierzęta ofiarne na pół, „ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt” (Rdz 15,17). Wszechmocny zszedł do poziomu człowieka, podpisując tym samym umowę na śmierć i życie.
10. Gdy mężczyzna płacze
    List do Filipian powstał w więzieniu. Jednak mimo takich okoliczności jest pismem, przez które przebijają mocna nadzieja i radość z cierpienia ponoszonego dla Chrystusa, które owocuje nowymi odważnymi uczniami.