Liturgia z Gościem Niedzielnym

1. Wiotkość i moc
   Fundamentem królestwa szatana jest wiotkość chrześcijan – mówił św. Pius X. A Paweł VI przestrzegał przed „ogonem diabła”, który uderza w nasze poczucie pewności i rozbija odporność świata katolickiego.
2. W jedności
   Doczekali się. Powiedział, by nie ruszali się z miejsca, ale oczekiwali obietnicy, uzbrojenia mocą z wysoka. Języki ognia spadły na nich, gdy znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu (Dz 2,11). Duchu Święty, spraw, byśmy jako Kościół byli razem na tym samym miejscu.
3. Posłannictwo Jezusa, Ducha, Kościoła
   Kim jest Duch Święty? Jest Bogiem żyjącym w Kościele i w każdym ochrzczonym.
4. Krańce świata w Jerozolimie
   Zesłanie Ducha Świętego miało miejsce w dniu, gdy świat żydowski obchodził święto Pięćdziesiątnicy – pierwszego dnia po siedmiu tygodniach od święta Paschy.
5. Wszelka władza
   Tuż przed wniebowstąpieniem nakazał uczniom: „Idźcie!”. Kogo wysłał? Tych, którzy wątpili. Ruszyli na cały świat, by „czynić uczniów”, bo Jezus podszedł do nich i uspokoił słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi (Mt 28,19).
6. W Jeruzalem
   Stolica i święte miasto Izraelitów, a po nich uczniów Chrystusa, posiada w Nowym Testamencie dwie greckie nazwy: Ierosoluma – Jerozolima, i Ierousalem – Jeruzalem.
7. Posłanie przed rozstaniem
   „A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili”. Apostołowie wątpili, a jednocześnie oddali Mu pokłon.
8. Tą samą potężną siłą
   Stary apostoł Paweł pisze list do rozwiniętej wspólnoty chrześcijan w Efezie, czując potrzebę pogłębienia jej wiary i zakorzenienia w relacji z Chrystusem.
9. Nie jesteś sierotą
   Wśród 99 imion/atrybutów Allaha, które wymienia islam, nie ma określenia „ojciec” . To chrześcijanie wyznają wiarę „w Boga Ojca Wszechmogącego”. Jezus przyszedł po to, by objawić serce Ojca. Obiecuje, że nie zostawi nas sierotami. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. J 14,20
10. Zmienił bieg Kościoła
    W pierwotnym Kościele formowały się doktryna oraz praktyka codziennego życia uczniów Chrystusa, coś, co możemy dziś nazywać etyką i moralnością chrześcijańską.