Liturgia z Gościem Niedzielnym

1. Rybak, nie pływak
   Jan wypełnił swoją misję, teraz do akcji wkracza Jezus. Rozpoczyna swoje nauczanie. Ewangelista streszcza je w dwóch kluczowych zdaniach: „nawracajcie się” oraz „wierzcie w Ewangelię”. Te dwa wezwania pozostają aktualne.
2. Ryzyko nadziei
   Jako chrześcijanie mamy zmieniać świat na lepsze, choć ziemska ojczyzna nie jest naszym prawdziwym domem. Wiara w dzieło zbawcze Chrystusa, połączona z miłością do Niego, przynaglała od zawsze chrześcijan do życia wykraczającego poza kategorie zwykłych obywatelskich powinności. Miłowali, bo wiedzieli, że sami zostali umiłowani. To nowe spojrzenie na Boga sprawiało, że mieli radość, której inni byli pozbawieni.
3. Natychmiast!
   Jak bardzo wyjątkowy i godny zaufania był Jezus, skoro uczniowie w mgnieniu oka pozostawili swą pracę i ruszyli za Nim w nieznane. „A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim” (Mk 1,18). W dzisiejszych czasach słowa o pozostawieniu sieci brzmią jeszcze dosadniej...
4. Prorok we wnętrzu wielkiego miasta
   Biblijne opowiadanie o proroku Jonaszu, którego połknęła wielka ryba, zna praktycznie każdy. Mało kto jednak zwraca uwagę, że to metafora, a przecież Biblia zna także taką formę literackiej wypowiedzi.
5. Zasłuchany
   Samuel musiał być niezwykle wyczulony na słowo Pana, skoro spał w Jego przybytku, tuż przy Arce Przymierza. A my? Często zamiast powiedzieć: „Mów, bo sługa Twój słucha” (1 Sm 3,9), wołamy: „Milcz, Panie, bo sługa Twój mówi”. I odchodzimy z kwitkiem...
6. Ciało i rozpusta
   Święty Paweł – przypominając: „Bracia, ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana, a Pan dla ciała… Strzeżcie się rozpusty!” – łączy przestrogę z dobrą nowiną, pokazując, jak trafne i prawdziwe, wbrew uprzedzeniom piewców rewolucji seksualnej, jest chrześcijańskie podejście do ludzkiej cielesności.
7. Szema – po/wy/u/słuchaj
   Wybaczcie, drodzy Czytelnicy, ten tytułowy kalambur. Jednakże nie umiem istoty sprawy inaczej oddać, gdyż w hebrajskim rdzeniu czasownika szama brzmi naraz ten sens: „słyszeć”, „usłyszeć”, „posłuchać” i „wysłuchać”.
8. Eureka!
   Można powiedzieć, że Jan przekazuje swoich uczniów Jezusowi. Na tym polegała jego misja – wskazać na Mesjasza, doprowadzić ludzi do Niego. Podczas każdej Mszy Świętej słyszymy słowa Jana: „Oto Baranek Boży”.
9. Bóg jest wierny
   „Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym”. Święty Jan wiedział doskonale, że chrzest w Jordanie pełnił jedynie funkcję znaku, który zapowiada inny chrzest i innego Chrzciciela.
10. Jesteś zwycięzcą!
    Jako chrześcijanie zbyt często chodzimy ze spuszczonymi głowami. A przecież przez zanurzenie w wodach chrztu mamy pełny udział w paschalnym zwycięstwie Jezusa! Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. 1 J 5,4