Książka ukazuje trudną, życiową drogę ks. Tadeusza Pudra (1908 – 1945), kapłana katolickiego archidiecezji warszawskiej, pochodzenia żydowskiego. Jest to pierwsza próba szerszego opracowania niezwykłej historii jego życia. Pozyskane, w czasie kwerendy, w wielu archiwach liczne dokumenty i wywiady z osobami, które pamiętają ks. Pudra pozwoliły pogłębić wiedzę zarówno o jego życiu, jak i tragicznej śmierci. Znalezione źródła archiwalne pomogły poznać środowisko rodzinne Tadeusza Pudra, barwne lata jego nauki w szkole średniej, okres studiów seminaryjnych i specjalistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i w Papieskim Instytucie Nauk Biblijnych w Rzymie, pracę duszpasterską w parafiach oraz gehennę, jaką przeżył w czasie drugiej wojny światowej. W pracy wyodrębniono trzy rozdziały: pochodzenie i młodość, studia specjalistyczne i praca duszpasterska oraz posługa Słowa. W pierwszym rozdziale zawarty jest opis środowiska rodzinnego, lata szkolne i dojrzewanie do decyzji o wstąpieniu do Seminarium, a także studia i formacja w Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie. Rozdział drugi opisuje studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego i w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, wikariat w Rzeczycy, rektorat kościoła św. Jacka w Warszawie, kapelanie sierocińca w Białołęce Dworskiej, oraz tragiczną śmierć. W trzecim rozdziale przeprowadzono analizę zachowanych kazań na Adwent, Wielki Post i niektóre święta. Z dokumentów, odnalezionych fotografii i wspomnień świadków wyłoniła się postać Tadeusza Pudra, niezwykłego kapłana, gorliwego duszpasterza, biblisty, spowiednika i kaznodziei. Cenne dla poznania duchowości ks. Pudra okazały się wspomnienia jego matki, relacje Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi z Białołęki Dworskiej i z Płud, Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża z Lasek, które współuczestniczyły w dramacie czasu niemieckiej okupacji, a także jego zachowane kazania, które w tej pracy zostały omówione w kontekście wydarzeń roku liturgicznego. Analiza kazań ks. Tadeusza Pudra pozwoliła zauważyć szczególną znajomość Pisma Świętego oraz wpływ dzieła „O naśladowaniu Chrystusa” Tomasza a Kempis na ich treść. Udało się także w tej pracy zweryfikować błędne informacje występujące w dotychczasowych życiorysach, tekstach literackich i prasowych. Dotyczyły one nazwiska rodowego Jadwigi Puder – matki księdza, roku chrztu Tadeusza Pudra, miejsca pobicia w czasie sprawowania liturgii, okoliczności ucieczki ze szpitala więziennego, daty i miejsca tragicznej śmierci. Życie ks. Tadeusza Pudra przypadło na czas wzrostu nastrojów antysemickich w Polsce międzywojennej. W pracy wspomniano tylko te tragiczne wydarzenia w stosunkach polsko – żydowskich, które miały bezpośrednie odniesienie do losów ks. Tadeusza Pudra. Podano je bez komentarzy i wyciągania wniosków. Problem bowiem relacji Żydów i Polaków był bardzo złożony, zatem wymaga głębokiej analizy, konfrontacji z innymi źródłami oraz ustawienia na szerszej płaszczyźnie przemian społecznych, w kontekście wydarzeń historycznych. A to nie było celem tej pracy. U progu, ogłoszonego przez papieża Benedykta XVI, Roku Kapłańskiego, ks. Tadeusz Puder staje w szeregu tych kapłanów, którzy pozostawili przykład bezwzględnego poświęcenia posłudze kapłańskiej, aż do śmierci.